هپاتیت C یک عفونت ویروسی است که باعث عفونت کبد , ... هپاتیت C هپاتیت C هپاتیت C یک عفونت ویروسی است که باعث عفونت کبد و گاهی اوقات آسیب جدی به کبد می‌شود. ویروس هپاتیت C (HCV) از طریق خون آلوده انتشار می‌یابد. تا همین اواخر، درمان هپاتیت C نیاز به تزریق هفتگی و مصرف داروهای خوراکی داشت که بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت C به دلیل مشکلات سلامتی یا عوارض جانبی غیرقابل قبول نمی‌توانستند از آنها استفاده کنند. این مشکل در حال برطرف شدن است. امروزه HCV مزمن معمولاً با داروهای خوراکی که هر روز به مدت دو تا شش ماه مصرف می‌شود، قابل درمان است. با این حال، حدود نیمی از افراد مبتلا به HCV نمی‌دانند که آلوده به این ویروس هستند و دلیل این امر این است که عمدتاً علائمی ندارند و ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا علائم و نشانه‌ها ظهور کنند. به همین دلیل، گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده امریکا توصیه می‌کند که همه بزرگسالان 18 تا 79 ساله، حتی آن‌هایی که علائم یا بیماری کبدی شناخته‌شده‌ای ندارند، برای هپاتیت C غربالگری شوند. بزرگ‌ترین گروه در معرض خطر ابتلا افرادی هستند که در بین سال‌های 1945 و 1965 متولد شده‌اند، جمعیتی که احتمال ابتلای آنها به این بیماری پنج برابر بیشتر از سایر افرادی است که در سال‌های دیگر متولدشده‌اند. علائم و نشانه‌ها: عفونت طولانی مدت با ویروس هپاتیت C به عنوان هپاتیت C مزمن شناخته می‌شود. هپاتیت C مزمن معمولاً یک عفونت «خاموش» است که سال‌ها بدون علائم باقی می‌ماند و تا زمانی که آسیب جدی به کبد وارد نکرده است علائم آن بروز نمی‌کند. علائم و نشانه‌ها عبارتند از: فرد به راحتی دچار خونریزی می‌شود. به راحتی کبود می‌شود. خستگی کاهش اشتها زرد شدن پوست و سفیدی چشم‌ها (یرقان) ادرار تیره رنگ خارش پوست کاهش وزن گیجی، خواب‌آلودگی و لکنت زبان (آنسفالوپاتی کبدی) عروق خونی عنکبوتی مانند روی پوست (آنژیوم عنکبوتی) عفونت مزمن هپاتیت C با یک مرحله حاد شروع می‌شود. هپاتیت C حاد معمولاً تشخیص داده نمی‌شود زیرا به‌ندرت باعث ایجاد علائم می‌شود. در صورتی که علائم و نشانه‌ها وجود داشته باشند، ممکن است شامل زردی همراه با خستگی، حالت تهوع، تب و درد عضلانی باشد. علائم حاد یک تا سه ماه پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شود و دو هفته تا سه ماه طول می‌کشد. عفونت حاد هپاتیت C همیشه تبدیل به عفونت مزمن نمی‌شود. برخی از افراد پس از مرحله حاد، HCV را از بدن خود پاک می‌کنند که به آن پاکسازی خودبه‌خودی ویروس گفته می‌شود. در مطالعات انجام‌شده بر روی افراد مبتلا به HCV حاد، میزان پاکسازی خودبه‌خودی ویروس از 15% تا 25% متغیر بوده است. هپاتیت C حاد همچنین به خوبی به درمان ضدویروسی پاسخ می‌دهد. علل: عفونت هپاتیت C توسط ویروس هپاتیت C (HCV) ایجاد می‌شود. عفونت از طریق خون آلوده به ویروس به فرد دیگر منتقل می‌شود. در سطح جهانی، HCV در چندین شکل مجزا وجود دارد که به عنوان ژنوتیپ شناخته می‌شوند. تاکنون، هفت ژنوتیپ مجزای HCV و بیش از 67 زیرگروه شناسایی شده است. ژنوتیپ نوع 1، شایع‌ترین ژنوتیپ HCV در ایالات متحده است. هرچند روند هپاتیت C در همه انواع ویروس هپاتیت C مشابه است و روند بیماری بستگی به ژنوتیپ ویروس ندارد، توصیه‌های درمانی بسته به ژنوتیپ ویروسی متفاوت است. فاکتورهای خطر: خطر ابتلا به هپاتیت C در موارد زیر افزایش می‌یابد: کارمند مراکز بهداشت که در معرض خون آلوده قرار گرفته است، مثلاً در صورت سوراخ شدن تصادفی پوست دست با سوزن عفونی مصرف مواد مخدر غیرقانونی تزریقی یا استنشاقی ابتلا به HIV پیرسینگ یا خالکوبی در محیط ناپاک با استفاده از تجهیزات غیر استریل فرد قبل از سال 1992 خون یا پیوند عضو دریافت کرده باشد. فرد کنسانتره فاکتور انعقادی را قبل از سال 1987 دریافت کرده باشد. درمان‌های همودیالیز را برای مدت طولانی دریافت کرده باشد. مادر نوزاد مبتلا به هپاتیت C باشد. افراد زندانی متولدین بین سال‌های 1945 تا 1965، گروه سنی با بالاترین شیوع عفونت هپاتیت C هستند. عوارض: عفونت هپاتیت C که در طول سالیان متمادی ادامه می‌یابد، می‌تواند عوارض قابل‌توجهی ایجاد کند، مانند: اسکار کبد (سیروز): پس از چندین دهه عفونت هپاتیت C، سیروز ممکن است رخ دهد. وجود اسکار در کبد عملکرد آن را دشوار می‌کند. سرطان کبد: تعداد کمی از افراد مبتلا به هپاتیت C ممکن است مبتلا به سرطان کبد شوند. نارسایی کبد: سیروز پیشرفته ممکن است باعث متوقف شدن عملکرد کبد و نارسایی کبد شود. پیشگیری: با رعایت اقدامات احتیاطی زیر می‌توان از ابتلا به عفونت هپاتیت C جلوگیری کرد: توقف استفاده از داروها و مواد مخدر غیرقانونی: به ویژه اگر این داروها تزریق می‌شوند. احتیاط کردن در مورد پیرسینگ و خالکوبی بدن: اگر فرد می‌خواهد پیرسینگ یا خالکوبی انجام دهد باید از مراکز معتبر استفاده کند. از قبل در مورد نحوه تمیز کردن تجهیزات سؤال بپرسد. اطمینان حاصل کند که کارکنان از سوزن‌های استریل استفاده می‌کنند. اگر کارمندان به این سؤالات پاسخ نمی‌دهند از انجام پیرسینگ یا خالکوبی در آن مرکز اجتناب کنید. ایمن‌تر کردن رابطه جنسی: عدم برقراری رابطه جنسی با افرادی که وضعیت سلامتی آنها نامشخص است یا روابط جنسی حفاظت نشده دارند. احتمال انتقال بیماری جنسی بین زوج‌های تک همسر کمتر است.
